Ik ken Rod Picott al jaren niet alleen omdat hij in het verleden schreef en werkte met Slaid Cleaves , maar was dan ook wel verrast met zijn album "Wood, Steel, Dust, & Dreams" dat vorig jaar verscheen. Dit is een verzameling songs die de levenslange vrienden over verschillende jaren hebben geschreven. Hoewel ze een zeer verschillende achtergrond hebben, zorgt hun vriendschap in zowel het leven als de muziek voor een perfecte samenwerking.

De muzikale carrières van Slaid Cleaves en Rod Picott liepen lange tijd behoorlijk parallel, maar de nu 57-jarige Picott liet zijn job als bouwvakker omstreeks de eeuwwisseling varen om zich vanuit Nashville, Tennessee volledig toe te leggen op zijn eigen muzikale solocarrière. Dat heeft hij zich nadien wellicht nooit meer beklaagd want de successen stapelden zich al snel op dankzij uitstekende folk- en Americana-albums als debuutplaat "Tiger Tom Dixon’s Blues" uit 2001, "Stray Dogs" uit 2002 en "Girl From Arkansas" uit 2004. Het samen met zangeres en violiste Amanda Shires - aka de echtgenote van singer-songwriterJason Isbell - uitgebrachte album "Sew Your Heart With Wires" uit 2008 betekende de internationale doorbraak voor Rod Picott. Daarna volgden nog vijf soloplaten met "Welding Burns" uit 2011, "Hang Your Hopes On A Crooked Nail" uit 2013, "Fortune" uit 2015, "Out Past the Wires" uit 2017 en "Tell the Truth & Shame the Devil" uit 2019, allemaal albums die lovende kritieken kregen.

Op 10 juni verschijnt Picott's nieuwe album "Paper Hearts and Broken Arrows", meteen zijn veertiende album, en is een verzameling van enkele van zijn sterkste songs geworden die Picott ooit heeft geschreven, variërend van een hartverscheurend verhaal over het tragische leven van bokser Sonny Liston tot een uitbundige en rockende verklaring van loyaliteit. Het album bevat twaalf originelen, waaronder twee meegeschreven met Slaid Cleaves en één met Mark Erelli, en werd geproduceerd door de bekende producer / videograaf Neilson Hubbard (John Prine, Lucinda Williams, Orphan Brigade).

Om de twee maanden te overbruggen tot deze nieuwe release op de markt komt, kan u steeds proberen zijn vorige release "Wood, Steel, Dust, & Dreams" nog te bemachtigen, hetgeen niet gemakkelijk gaat zijn, want deze dubbel CD gelimiteerde uitgave kan niet gestreamd worden en is echt gericht op al zijn diehard fans. Rod zegt zelf: "It’s a collector’s edition. I’m thinking of it as a run of folk art prints. This album is for the folks who have sustained me over the years and want to help get me to the other side of 2020". De gedachte achter het album was om alle nummers die Rod samen met zijn oude vriend en muzikale medeplichtige Slaid Cleaves geschreven heeft, op één plaats samen te brengen. Het bleek dat beiden een soortgelijk idee hadden gehad om zo'n project te produceren, maar het was Picott die er als eerste aan begon, met de zegen van Slaid.

Op deze twee CD's staan 26 tracks - sommige uitgebracht door Picott, sommige door Cleaves, sommige door beiden en sommige helemaal nooit uitgebracht, maar alles hier zijn gloednieuwe opnames. Het begeleidende boekje geeft overvloedige notities over elk nummer, dus het gaat het doel van een recensie voorbij om de informatie daarin te herhalen - hoe staat het er dan muzikaal voor? En dat is inderdaad erg goed. Omdat het als één project is opgenomen, is er een consistentie en warmte over het hele geluid, dat op bewonderenswaardige wijze door producer Neilson Hubbard aan elkaar is gelijmd.

Mijn eerste referentiepunt bij het luisteren waren de nummers die ik kende, om te zien hoe ze zich verhouden tot versies die ik al had gehoord. "Broke Down" was mijn uitgangspunt en het is een prachtige opname - Rod's stem is meer naar voren en zacht en het ontbreken van drums en de toevoeging van zacht harmonicawerk past perfect bij het nummer. Omgekeerd is "Bring It On" een hardere, ruigere opname met een gruizige twang en een meer angstige zang. "Sinner's Prayer" heeft nu ook een donkerder, apocalyptisch randje. Daarnaast verrassen songs als "Sparrow" over het effect van de dood van Rod's moeder, teder sentiment zonder sentimentaliteit, gezongen vanuit de diepte en klinkend ver weg en toch dichtbij en "Fire Inside" van "Out Past the Wires" wordt nu een Springsteen Nebraska-achtige brul van rauwe emotie.

Doorheen de prachtige nota's die de uitgave vergezellen, wordt uitgelegd hoe deze versies - en andere - hun vorm vonden, het is dan ook een fascinerende lectuur. De instrumentatie is over het algemeen spaarzaam en ondersteunend maar teder, en vormt een passend tegenwicht voor wat Rod's beste opgenomen vocale prestaties zijn. "Beyond Love" is bijna helemaal vocaal, onderbroken door een eenzame gitaar en het is iets dat Leonard Cohen je met een scherp voorwerp zou hebben aangesmeerd om in handen te krijgen. "The Ballad of the Magic Rats" is het enige nummer op de release dat niet samen geschreven is, en is het verhaal van de band waarin Rod en Slaid als tieners speelden, en het verbindt het hele muzikale en thematische pakket vrij perfect samen.

Als je één van de diehard fans bent waar deze dubbel CD zich op richt, zul je genieten van de inzichten in de nummers, maar je zult vooral genieten van de uitvoeringen. Je moet je wel haasten, wil je deze collector’s edition, nog ergens vinden. Maar niet getreurd want "Paper Hearts and Broken Arrows" verschijnt binnen twee maanden, en van wat ik al heb kunnen horen, Picott klinkt op dit nieuwe album buitengewoon geïnspireerd en de songs kunnen zich meten zo niet overtreffen met zijn beste werk ooit. Sommige artiesten worden alleen maar beter, en Rod is op deze nieuwe plaat indrukwekkend als nooit te voren.